Kolano Skoczka

Ból w przedniej części kolana, w szczególności w okolicy przyczepu więzadła rzepki.
Początkowo dolegliwości mogą występować w trakcie wykonywania codziennych czynności. W kolejnym etapie ból może pojawić się podczas aktywności fizycznej jak i po zakończonym wysiłku. W dalszej fazie dochodzi do powstawania mikrourazów co może doprowadzić do naderwania więzadła rzepki lub jego całkowitym zerwaniu.
W wielu przypadkach ból występuje podczas palpacji kolana, głównie przy jej bliższym przyczepie. Do innych objawów można dołączyć sztywność stawu kolanowego, utykanie i uczucie braku stabilności stawu kolanowego, a nawet zaniki mięśniowe w jego obrębie.
Zlekceważenie i nie leczenie kontuzji powoduje nasilenie objawów, a w bardzo zaawansowanych stadiach pojawianie się bólu. Wtedy ból zaczyna towarzyszyć przy normalnych czynnościach, np. wchodzeniu, schodzeniu ze schodów czy siadaniu na krześle.

Najczęstszym czynnikiem pojawiania się dolegliwości bólowych kolana skoczka jest zbyt aktywne i nadmierne uprawianie sportu. Szczególnie narażeni na kolano skoczka są koszykarze, siatkarze, piłkarze ręczni oraz piłkarze nożni. Jest to także dolegliwość osób często wykonujących wyskoki i podskoki. Im cięższa jest osoba skacząca, tym większe obciążenie kolana i rzepki.
Do powstawania tej kontuzji doprowadzać mogą zaburzenia ustawienia i anatomii rzepki, zaburzenia osiowego ustawienia kończyny dolnej, przeciążenia stawu kolanowego niezwiązane z uprawianiem sportu oraz zła technika uprawiania dyscypliny sportowej.

Zanim zaczniemy leczenie niezbędne jest wykonanie odpowiednich badań diagnostycznych. Konieczne jest USG, a w przypadkach wątpliwych korzystamy również z rezonansu magnetycznego. Często konieczne jest także leczenie farmakologiczne, fizykoterapia, a w niektórych przypadkach leczenie operacyjne. W przypadku zachowania ciągłości więzadła leczenie chirurgiczne jest niepotrzebne. Rehabilitacja kolana skoczka jest konieczna, by uniknąć dalszych urazów i pogłębiania się zmian degeneracyjnych stawu kolanowego.
Leczenie nie jest proste ani krótkotrwałe i wymaga od pacjenta powstrzymania się od aktywności fizycznej, a przede wszystkim uprawiania sportu.
Fizykoterapia stosowana w przypadku tego typu schorzeniach to przede wszystkim zabiegi przeciw-obrzękowe i przeciwzapalne takie jak krioterapia i jonoforeza oraz zabiegi przyspieszające gojenie się: laser i ultradźwięki. Stosuje się również zabiegi stymulujące mięśnie i poprawiające ich siłę, takie jak elektrostymulacja.