Metoda PNF, czyli torowanie nerwowo-mięśniowe to koncepcja, która postrzega pacjenta w sposób całościowy. Najważniejszym celem terapii jest odzyskanie funkcji, utraconej przez pacjenta. Cel ten wyznacza sam chory, ponieważ praca musi być ukierunkowana na jego potrzeby, może to być np. nauka prawidłowego chodu lub wykonywania czynności życia codziennego.
Ćwiczenia z powodzeniem stosujemy w leczeniu bólów kręgosłupa, barków, kolan, po urazach i zabiegach ortopedycznych. Metoda przynosi również doskonałe efekty w terapii pacjentów neurologicznych, m.in. po udarach, uszkodzeniach rdzenia kręgowego, w stwardnieniu rozsianym, chorobach nerwowo -mięśniowych.
Dzięki temu, że w terapii skupiamy się na potencjale i mocnych stronach pacjenta (najsprawniejszych obszarach ciała), skutkuje to wiarą w powodzenie ćwiczeń, a także zwiększeniem motywacji chorego. Istotą metody jest maksymalne pobudzenie receptorów. W tym celu stosujemy m.in. komendę słowną, opór kierunkowy i bodźce wzrokowe. Każdy ruch odbywa się trójpłaszczyznowo, co angażuje maksymalną ilość mięśni, a także przypomina ruchy wykonywane na co dzień.
Leczenie metodą PNF według filozofii ma być bezbolesna oraz funkcjonalna. Jest jedną z najpopularniejszych metod stosowanych w rehabilitacji. Wynika to zapewne z faktu, iż jest wysoce efektywna oraz dlatego, że można ją stosować u wielu pacjentów, m.in. neurologicznych, ortopedycznych, pediatrycznych, geriatrycznych.